..............

خسته ام.....

خسته نه از کار...

نه از فعاليتي که انسان را خسته کند

خسته ام از هجوم غم و درد!

انصاف نيست!

مگر يک انسان چقدر توان دارد

مگر خودت نگفتي که انسان را ضعيف خلق کردي

خودت مي داني که من ضعيفم

خودت مي داني که تاب و توانش را ندارم

خودت همه چيز را مي داني!

چرا؟!

تا کي؟

چرا هميشه در مواقع حساس زندگي من؟!

من آنقدر قوي نيستم که عبور کنم و نشکنم

که خم به ابرو نياورم و راهم را بروم

کم مي آورم

باز مي مانم از راه.....

نمي توانم!

نمي توانم....